อาจารย์เกา (Gao) ประจำโรงเรียนประถมชุ่ยกวน (Shuiquan) มีความจำเป็นจะต้องหยุดสอนเป็นเวลา 1 เดือนเพื่อเดินทางไปดูแลพยาบาลแม่ที่ล้มป่วยในต่างเมือง หัวหน้าผู้ดูแลหมู่บ้านได้หาคนที่จะมาทำหน้าที่สอน แทนอาจารย์เกาเป็นการชั่วคราว ซึ่งก็คือ “เหว่ยหมิงฉี” (Wei MingzhI) ด้วยความที่เหว่ยหมิงฉีมีอายุเพียงแค่ 13 ปี อาจารย์เกาจึงคัดค้านหัวหน้าผู้ดูแลหมู่บ้าน ไม่เห็นด้วยที่จะเอาเด็กสาวรุ่นมาสอนนักเรียนที่มีอายุไล่เลี่ยกันกับเธอ หัวหน้าผู้ดูแลหมู่บ้านให้เหตุผลว่าในชนบทห่างไกลเช่นนี้ การจะหาคนที่เหมาะสมมาสอนแทนไม่ใช่เรื่องที่ทำได้ง่ายนัก เอาเป็นว่าอย่างน้อย ๆ เธอก็มาช่วยดูแลนักเรียนให้ในช่วงที่อาจารย์เกาไม่อยู่ เป็นการชั่วคราวก็แล้วกัน
ช่วงเปิดภาคเรียนใหม่ ๆ นักเรียนในชั้นเรียนของอาจารย์เกามีประมาณ 40 คน แต่กลับค่อย ๆ ลดจำนวนลงเหลือแค่ 28 คน อาจารย์เกาเตือนเหว่ยหมิงฉีว่า ระหว่างที่เขาไม่อยู่ เธอจะต้องดูแลไม่ให้นักเรียนในชั้นลดจำนวนลงแม้แต่คนเดียว และถ้าสามารถทำได้ตามนั้นเขาสัญญาจะให้เงินแก่เธอ 10 หยวนเป็นกรณีพิเศษ
เหว่ยหมิงฉีเคร่งครัดตรวจสอบรายชื่อนักเรียนในชั้นทุกวัน โดยเธอมอบหมายให้นักเรียนในชั้น คัดลอกบทเรียนจากกระดานใส่สมุดส่วนตัว เธอไม่ได้ใส่ใจหรือสนใจเลยว่าพวกเขาจะเรียนรู้อะไร แค่ขอให้พวกเขาอยู่ครบตามทะเบียนรายชื่อไม่หายไปไหนก็พอ หลังจากที่เธอเขียนเนื้อหาขึ้นกระดานแล้ว เหว่ยหมิงฉีก็จะออกไปนั่งนอกห้องเฝ้าระแวดระวัง ไม่ให้มีนักเรียนในชั้นแอบหนีออกไปได้แม้แต่คนเดียว
จางฮุ้ยเคอ (Zhang Huike) นักเรียนในชั้นวัย 10 ขวบ ซึ่งเป็นเด็กฉลาดแต่ค่อนข้างดื้อและซน เขามักจะแกล้งเหว่ยหมิงฉีเป็นประจำ และด้วยปัญหาหนี้สินของครอบครัว ในเช้าวันหนึ่งจางฮุ้ยเคอก็ไม่ได้ไปเรียนตามปกติ เหว่ยหมิงฉีมารู้ทีหลังว่าเขาถูกบังคับให้ไปหางานทำในเมือง
คำพูดเตือนของอาจารย์เกา ยังคงก้องอยู่ในโสตประสาทของเหว่ยหมิงฉีตลอดเวลา และแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าจางฮุ้ยเคอเดินทางไปแห่งหนตำบลใด แต่เหว่ยหมิงฉีกลับตัดสินใจเดินทางเข้าไปในเมือง เพื่อตามหาจางฮุ้ยเคอ พร้อมทั้งพาเขากลับมาเข้าชั้นเรียนตามเดิม